About us
Esther kreeg een relatie en kind met de vader van haar vriendin Tessa: ‘Ik heb lang mijn ouders niks durven vertellen’
Vriendinnen Esther (28) en Tessa (28) hebben een bijzondere band. Ze werden niet alleen allebei in dezelfde periode moeder, technisch gezien is Tessa ook de stiefdochter van Esther. 'Met Moederdag heb ik haar een cadeautje gegeven, gewoon voor de gein.'
Esther (28) heeft een relatie met Marcel (51), samen hebben ze zoon Moos (6 weken). Tessa (28) heeft een relatie met Michaël (34), zij is de dochter van Marcel en moeder van Sev (9 maanden).
Kleurrijk en gelukkig
Vriendinnen Esther en Tessa delen lief en leed. Vijf jaar geleden ontmoetten ze elkaar bij de marktslagerij van Tessa’s vader Marcel. Esther en Tessa zijn niet alleen heel goede vriendinnen, Esther is ook Tessa’s stiefmoeder. Niet dat ze haar zo noemt, nou ja, soms als grapje dan. Esther heeft namelijk een relatie met Marcel (51), de vader van Tessa.
Afgelopen jaar kregen de vriendinnen ook allebei een zoon: Moos (6 weken, van Esther) en Sev (9 maanden, van Tessa). Moos is dus óók het broertje van Tessa én de oom van Sev. Ingewikkeld? Valt mee, zeggen ze zelf. Oordelen, rare gedachtes, die zijn er niet. Het samengestelde gezin is kleurrijk én gelukkig.
De ontmoeting
Esther: ‘De eerste taak die ik van Marcel kreeg was rookworsten uitdelen op de markt, blijkbaar deed ik dat goed, want ik werd aangenomen. Ik was niet meteen verliefd op hem, nee. Ik had een relatie en was daar helemaal niet mee bezig, zag Marcel ook niet als potentiële partner.
Toen we met een paar collega’s naar een feestje gingen, had Marcel zijn dochter meegenomen, Tessa dus. We hadden een goeie klik, het feestje was niet veel aan, maar Tessa en ik zijn de hele avond bij elkaar gebleven. Daarna hielden we contact, maar niet superveel. Dat echte hechte kwam pas toen Marcel zijn marktslagerij aan huis ging doen en ik haar dus vaak bij hen thuis tegenkwam.’
Jong van geest
Tessa: ‘Mijn vader is jong van geest en recht voor z’n raap. Alles is bij ons thuis bespreekbaar. Op een gegeven moment had ik wel door dat hij interesse in Esther had, ze hadden een klik. Ik ben best open-minded, dus vond er niet zo veel van eigenlijk. Mijn ouders zijn al niet meer bij elkaar sinds ik drie maanden ben.
Marcel heeft mij niet fulltime opgevoed, ik was vroeger een keer in de twee weken bij hem en dan was het één groot feest. Ik weet dus niet beter dan dat mijn vader en moeder niet samen zijn. Lastig uit te leggen, we hebben een heel goede band, maar ik zie mijn vader denk ik vooral als een goeie vriend.’
Leuker dan leuk?
Esther: ‘Marcel en ik praatten veel tijdens het werk, soms at ik thuis mee. Hij werd echt een maatje, we begrepen elkaar. Hij heeft toen weleens gezegd dat hij gek op me was, maar er gebeurde verder niks. Ik zat in een relatie, woonde samen en op een gegeven moment was ik bang dat het te gecompliceerd zou worden.
Of ik toen al verliefd was? Nee. Dat word ik niet zo snel, ik ben vrij nuchter, maar ik voelde wel aan dat ik het zou kunnen worden. Dus toen heb ik mijn baan opgezegd. Missen was een groot woord, maar ik voelde vrij snel dat ik mijn maatje kwijt was. Je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt, dat idee. Vind ik hem dan leuker dan alleen leuk?
Ik begon erover na te denken. Het leeftijdsverschil vond ik een groot ding en de meningen van anderen ook. We wonen in een dorp, ons kent ons, niet iedereen is zo open-minded. Mensen zouden daar wel echt iets van gaan vinden, realiseerde ik me. Ik was 26 jaar en ja, lastig vond ik het. Verliefd zijn, iemand leuk vinden, niks leukers dan dat, maar die oordelen. Heel lastig.’
Samen zijn
Tessa: ‘In die tijd hadden Esther en ik veel contact. Omdat ik zo’n goeie band met mijn vader heb, begreep ik haar denk ik ook beter. Nee, ik vond dat niet moeilijk. Wat ik zei: ik zie mijn vader eerder als een heel goede vriend en ik gun Esther haar geluk.’
Esther: ‘Ik voelde me wel bezwaard om aan Tessa te vertellen over mijn gevoelens voor Marcel, maar ze reageerde zo goed. Ik beëindigde de relatie waarin ik toen zat, en omdat ik een koopwoning met mijn ex had, moest ik extra werken om de rekeningen te kunnen betalen. Dus naast mijn vaste baan ging ik in het weekend weer bij Marcel werken. Tuurlijk wist ik toen dat misschien van het een het ander zou komen.
Verliefd worden is bij mij een groeiproces, zo ver was ik toen nog niet. Maar ik had iets uit te zoeken. Marcel zei natuurlijk geen nee toen ik vroeg of ik kon komen werken. De klik was er meteen weer. Na een tijdje vroeg hij me mee uit eten. Het was zo gezellig, toen is het eigenlijk begonnen.’
Geen taboes
Tessa: ‘Esther en ik bespreken alles. In het begin vertelde mijn vader me ook dingen. Alles gaat bij ons op tafel, we hebben geen taboes. En ik kan ook wel zeggen: door de relatie van Esther met mijn vader zijn we ook betere vriendinnen geworden. Soms wil Marcel iets aan mij vertellen, maar dan weet ik het al. Dan zegt ie: “Of heb je het al van Esther gehoord?” Mijn vader denkt misschien dat wij samenspannen, haha. Dat is soms ook wel een beetje zo.’
‘Is dat je vader?’
Nu klinkt dat allemaal koek en ei, als one happy verliefde familie, maar helaas is dat in die periode niet altijd zo. Esther worstelt met de reacties uit haar omgeving, want niet iedereen is zo onbevooroordeeld als het aankomt op hun relatie.
Esther: ‘Tessa krijgt vaak veel lof: “Zo knap dat je het allemaal accepteert.” Ik krijg en kreeg ook vervelende reacties. Over het leeftijdsverschil, we schelen toch 23 jaar. Of dat hij mijn baas was. Dan hoorde ik mensen tegen Tessa zeggen: “Nou, ik vind het knap van je hoor, ik zou het niet kunnen.” Het voelde dan alsof ik iets verkeerds deed, een slecht persoon was. Dat had een grotere impact op me dan ik wilde. Ik begon me steeds meer te verstoppen.’
Stiefmoeder
Tessa: ‘De relatie kwam ook vrij snel achter Esthers eerdere relatie aan, dat speelt denk ik ook mee in die oordelen. Mensen vinden hier er snel iets van. Dan denk ik: wáárom? Als ze gelukkig zijn, láát ze. Ik word vaak opgehemeld omdat ik er zo relaxed over ben dat mijn vader een relatie heeft met een van mijn beste vriendinnen. Ik denk dat ik die relaxedheid wel van de daken wil schreeuwen, zodat andere mensen er een voorbeeld aan nemen. Om niet zo te oordelen en anderen in hun waarde te laten. Als ik ook maar iemand kan inspireren om iets minder te oordelen, vind ik dat al fijn.
Ik noem Esther voor de grap weleens stiefmoeder. Als we gaan stappen of als mensen vragen of we zusjes zijn, zeg ik: “Nee, dit is mijn stiefmoeder.” Met Moederdag heb ik haar een cadeautje gegeven, gewoon voor de gein.’
Reacties en oordelen
Esther: ‘Ik heb lang mijn ouders niet durven vertellen over mijn relatie met Marcel. Dat lag niet aan hen, maar aan al die andere reacties die er waren, de oordelen, dat gepraat achter mijn rug om, ik werd steeds banger voor de reacties in mijn omgeving.
Tuurlijk kun je denken: trek het je niet aan, maar dat is in de praktijk lastig. In deze omgeving is het: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Mensen die iets afwijken worden niet zo snel geaccepteerd. Ik voelde schaamte, wat zouden mijn vrienden ervan vinden? En wat als mijn ouders Marcel niet zouden accepteren? Je wilt toch dat ze trots op je zijn.
Ik denk dat ik vastliep in al die gedachtes en op slot ging. Dan dacht ik: of ik moet voor hem kiezen en raak iedereen kwijt. Of ik kies niet voor hem, dan stoppen mensen met oordelen en laten ze me niet vallen, maar dan ben ik wel mijn grote liefde kwijt. Ik kwam veel aan, trok me steeds meer terug. Als mensen mij belden nam ik vaker niet op dan wel. Ik wist wel dat ik heel gelukkig met Marcel zou worden, maar had inmiddels ook het gevoel alsof ik boven een afgrond bungelde, zo bang dat ik iedereen zou verliezen door mijn relatie.
Vertellen
Op een gegeven moment heeft Marcel mij meegenomen naar Porto. Hij dacht: dan moet ze het wel vertellen. Eerst heb ik tegen mijn ouders gezegd dat ik met Tessa ging, maar toen had Marcel een foto op Facebook gezet en wisten mijn ouders het zeker. Ze hadden al veel langer een idee, maar wilden mij de kans geven om het zelf aan ze te vertellen.
Op een avond heb ik mijn ouders uitgenodigd om te komen eten. Nu ga ik het zeggen, dacht ik. Zenuwachtig dat ik was! Achteraf had mijn moeder in de auto tegen mijn vader gezegd: “Als Esther het vanavond niet gaat vertellen, zeggen wij het. We gaan ophouden met deze poppenkast.” Het raakt me nu weer.
Die avond was het omslagpunt. Ze waren zo opgelucht dat ik het eindelijk zei én ook blij. Sindsdien gaat het beter, ben ik gelukkiger. Ik heb het daarna ook aan mijn vrienden verteld, ook uit de vriendengroep met mijn ex. Een aantal ben ik er kwijtgeraakt, daar had ik me op voorbereid. Maar met degenen die bleven, is mijn band nu hechter en echter.’
Samen moeder
Esther: ‘Ik wilde heel graag kinderen, nog niet meteen nu, maar ooit wel. Marcel zei: “Ik wil niet te lang wachten, ik ben wel wat ouder.” Dat begreep ik. Behalve dat hij elke middag een powernapje doet, merk ik niks van het leeftijdsverschil trouwens.
Op mijn achttiende heb ik een spiraal laten zetten en toen vertelde de gynaecoloog dat ik moeilijk kinderen kan krijgen omdat ik PCOS zou hebben. Ik ben er nooit op getest, maar dat was wel blijven hangen. Toen Marcel zei dat hij niet te lang wilde wachten, heb ik mijn spiraal eruit laten halen en wilde meteen zo’n medisch traject in gaan. Verder dan de verwijsbrief ben ik niet gekomen, want ik werd vrij snel daarna zwanger.’
Broer en oom
Tessa: ‘Toen mijn vliezen waren gebroken, vertelde Esther dat ze zwanger was. Supermooi moment. Moos is mijn broertje en de oom van mijn kind. Hij voelt niet echt als mijn broertje, denk ik, meer als de zoon van mijn vriendin. Maar ik voel wel een familieband en ben gekker met hem dan met kinderen van andere vriendinnen. De titel broertje voelt gek, want we schelen zo veel. Dat Esther en ik nu allebei in de babyfase zitten, maakt ons nog closer. Mijn eigen moeder is ook een soort oma van Moos. Ze is ook gek met hem.’
Esther: ‘Inmiddels zoek ik graag met Marcel en Moos drukke plekken op. Ik wil aan anderen mijn geluk laten zien, want ik ben trots op mijn gezin. Ik ben ook nog wel voorzichtig hoor, want de oordelen van anderen blijf ik spannend vinden. Ik zit niet in het normale hokje, dat besef ik. Maar het is wel mijn hokje en ik ben daar gelukkig.
Het liefst zou ik trouwens willen dat er helemaal geen hokjes zijn. Ik erger me aan mensen die ergens meteen wat van vinden. Hopelijk helpt dit verhaal een beetje. Een halfjaar geleden had ik dit nog niet zo open willen vertellen, maar nu wel. Niet iedereen is gelijk. En dat is maar goed ook.’